Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Duo Reges: constructio interrete. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Si scieris, inquit Carneades, aspidem occulte latere uspiam,
et velle aliquem inprudentem super eam assidere, cuius mors
tibi emolumentum futura sit, improbe feceris, nisi monueris
ne assidat, sed inpunite tamen;

Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat
necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.

An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P.
Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.
Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
Eadem fortitudinis ratio reperietur.
Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.

Epicurei num desistunt de isdem, de quibus et ab Epicuro scriptum est et ab antiquis, ad arbitrium suum scribere?

Bork: Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.
Bork: [redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.
Idemne, quod iucunde?: Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Bork: Haec dicuntur inconstantissime.
Bork: Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
Quid vero?: Facete M.

Nemo igitur esse beatus potest.
Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Sed ego in hoc resisto; Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Hic ambiguo ludimur. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?